Yorgunluk

Birşeyler yazıp çizmem gerekiyor sanırım. Rahatlamak adına.. öyle bişey ki buna bile gerek duymuyorum artık. Dışardan izliyorum ve gülüp geçiyorum bazen. Bazense susup sabrımın son demlerine kadar kullanıyorum. Dişlerimi sıkıp geçmesini bekliyorum. Patlarsam kendim de dahil bütün ama bütün gemileri yakıcam, biliyorum... İnsanlık ve insanlar adına hissediyorum bunları. Zor zamanlarım. Olabildiğince eğlenmeye çalışıyorum. Olabilidiğinden de fazla eğlendirmeye çalışıyorlar.. Geçicek biliyorum.. Neler geçmedi ? Aşk, iş, arkadaşlık.. Hangisinin üstesinden gelmedim ki şimdiye kadar?? Öncelerde çok inattım, şimdilerde kendimin farkındayım.. Dilimin ucuyla özürler dilerdim.. İçten, bütün samimiyetimle diliyorum artık. Tolgayı da çok ihmal ettim bu ara. Biliyorum.. Yanımda kalan ender insanlardan bitanesi. Hataları fazla, benimde ona karşı öyle tabi.. Ama herşeye rağmen hala yanımda.. Bikaç kişi daha var yazmak istemiyorum. Önemli saydıklarımdan.. Yazmama sebebim ise sadece ve de sadece emin olmadan büyük konuşmak istememem.. Şimdiye kadar konuştum da noldu ki? Ne geçti elime.. Koca bi sıfır.. Kararlıyım.. Elimde kalan sadece bikaç kişiye sarılıcam dört elle.. Gerisi teferruat. Burayı da kim okursa okusun önemli değil. Yoruldum.. Bu zamanlarımda yanımda olanlar, toparlandığımda, iyiki yanındaydım diyecek olan insanlar, biliyorum.. Bu yüzden kendimi iyi hissedene kadar yazmıycam..