Ya Özlersem..

Bazı şeyleri düşünmeden yaşarım ben. Düşünmeden severim mesela.. Yada düşünmeden söverim. Patavatsızımdır da. Umurumda olmaz o anda çıkan sözlerin kalp kıracağı.. Çok sabrederim çünkü... Susarım.. Defalarca da yutarım kelimeleri.. Patlama noktalarımda ucum bucağım da olmaz benim. Tek kalem der çizer geçerim. Bazen avantaj, bazense dezavantaj bu davranışlarım biliyorum. Kendime de kızamıyorum. Herkes ben kendimi biliyorum der ya ben kendimi bilmekten ziyade ben kendimi tanıyorum. Neden o anda öyle tepki verdiğimi, hangi duygumun esiri olduğumu biliyorum. Tanıyamadığım tek noktam kalbim bu aralar. Mantıkla aramız hep iyiydi ama kalple papazı bulduk yine.. Söz geçiremiyorum. Yeni bir dejavu. Ayrıldık. Az biraz üzüldüm, kat be kat gezip tozup güldüm.. Sonra duruldum.. Sonra özledim.. Sıralamam değişmez. Her ayrılık sonrası bu dejavu.. Bu aralar özleme dönemimdeyim. Her anını düşünmek, eskileri hatırlayıp tebessüm etmek, sonra bana yaşattıklarını düşünüp iğrenmek, sonra kızmak küfür etmek, sonra da yeni aşklara yelken açacağıma dair kendime yeni sözler vermek.. İşte seni düşündüğüm zamanlarda biçok duyguyu aynı anda yaşıyorum ben. Biliyorum sende çok özlüyorsun. Ego değil bu kesinlikle.. Sevdin, çok sevdin biliyorum.. Bende sevdim.. Herkese rağmen, senin en yakın arkadaşına rağmen çok sevdim ben... Sonumuz yok dedin, sevdim.. İleriyi düşünmüyorum dedin, sevdim.. Git dedin, sevdim.. Gel dedin yine sevdim.. Her halukarda deli gibi sevdim işte.. Ayrılmadan önceki ilk düşündüğüm şey 'ya özlersem?' Özlemekten çok korkarım ben. Özlemek canımdan bi parçayı koparmak gibidir bende.. Özlemek bütün içsel sıkıntılarımdır. Özlemek kaçan keyfimdir. Özlemek en yakın arkadaşlarıma bile tahammül edememektir. Özlemek uyumaktır. Düşünmemek için uyumaya çalışmak, zorladıkça sinir olmaktır. Özlemek gelmişine geçmişine küfür etmektir. Özlemek derindir bende. Çok derin. Öyle özledim ki etim tırnağımdan ayrıldı sanki. Ya özlersem dedim, korktum, özledim.. Şimdilerde neden korkuyorum biliyormusun? Ya unutursam..  Seni düşünmek bile güzel çünkü bu aralar. O acıyı çekerken hayal kurmak umut etmek güzel. Ama düşünsene ya unutursam? Zorluyorum belleğimi.. Sesini hatırlamıyorum lanet olsun ki.. Lise döneminde sevgilim vardı bitane.. Murat diye. Tam bir lise aşkı. 3 gün mü 4 gün mü ne sürdü. O kadar özlüyordum ki onu ses kaydı yapmıştım telefon görüşmelerimizi... Yokluğunda dinliyordum.. Senin ses kaydın yok. Sesini unutuyorum.. Yüzün hala belleğimde, arada bir fotolarımıza baktığım için o zor kazınıcak beynimden, biliyorum.. Ama ya yüzünü de unutursam ?? Hatıralarımız aklıma geliyor bazen.. Kesik kesik.. İnan bana paniğe kapılıyorum. Güzeldiler çünkü.. Biliyorum. Sende silinip gidiceksin. Ayda yılda bir muhabbet esnasında konu açılırsa hatırlıycam seni bi süre sonra.. Kalbimde burukluk belli etmeden gülümseyeceğim belkide.. Sonra konu dağılıcak ben yine unutucam.. Keşke nefretle anmasaydık birbirimizi.. Keşke hayal kırıklıklarını anı olarak bırakmasaydın bana. Sana ailem demiştim, herşeyim demiştim.. Keşke hiçkimsem olmasaydın.. İnan bundan sonrası daha zor benim için.. Ya unutursam ve vurdumduymaz merve olursam ? Korktuğum herşey olur benim biliyorsun. Unutmaktan çok korkuyorum. Senin kadar temiz kalpli, düzgün ve gerçekten seven bi adamı bu yaşam kargaşasında ya unutursam ??