Çok küçükmüşüm. Düşüncelerim hep sınırlıymış. At gözlüklerim de varmış.. Şimdiye kadar hep bilmediğim şehirlerden korkardım. Tek başına yaşama fikri, o şehirde hiç tanıdığının olmaması vs gibi durumlar soğuk gelirdi hep bana. Bugün Gülay ablalarla oturduk etraflıca konuştuk hayatımızda olup bitenleri. O bana planlarından, umutlarından, hayattaki beklentilerinden bahsetti.. Bense masal gibi dinledim önce. Sonra döndü senin hayattan beklentin ne dedi. Hayallerimi biliyordu oysa. Çok saçma geldi bu soru önce bana. Sonra düşündüm de hayallerim çok basit. Gerçekleştirmek çocuk oyuncağı. Ama cesaret sıfır. Kendimi hep cesur biri olarak tanırdım, yanılmışım.. Büyük düşündüğümü zannederdim.. Taa ki beni kendime getirene kadar. Evet iş konusunda bi sürü şey öğrendim. Piyasayı öğrendim. İletişimi öğrendim. Cıvık olan müdürlere asla ama asla saygı duyulmayacağını öğrendim. Paramı idareli kullanmayı öğrendim. Sözleşme ne demek, çalışma disiplini ne demek, sorumluluk ne demek hepsini öğrendim. Gülay ablaya göre staj dönemimi tamamladım. En azından ilk zamanlardaki etrafa boş boş bakınan, organizasyon derken neyi kastetti diye sorup duran, bu belgeyi napıcam diye milletin peşinde koşturan merve değilim. Bazı şeyler yerine oturdu. Gülay abla 2 haftaya kadar İstanbul'a taşınıyor. Buna gerçekten çok üzülüyorum. Öz ablam gibi her zaman destek çıktı bana. Bildiğim çoğu şeyi o öğretti. Hatta utanmasa ön muhasebeye kadar öğretecekti. O derece ! Yeri geldi tatlı dille uyardı, yeri geldi dimdik arkamda durup destek çıktı. Çevremdeki mantıklı ve düzgün insanlardan birtanesi daha uzaklara gidiyor anlayacağınız.. Ben bu kadar cesur muyum bilmiyorum. Ama bir sene sonrasında olduğum yerde saymak istemiyorsam sanırım bunu hayata geçirmek zorundayım. En azından biyerlerden başlamak zorundayım. Belki farklı bir firma, belki farklı bir sektör. Belki daha profesyonel bi şirket bilmiyorum. Ama farklı bir şehiri de ciddi ciddi düşünüyorum. Bağlayan bi sevgilim yok. Sonuna kadar arkamda duran bir ailem var. Arkadaşlarım iyiliğim için destek de olurlar (gerçek arkadaşlarım). Eee daha ne ki. Sadece biraz daha zaman. Ve bir parça cesaret. Şimdi biraz dua edip uyumalıyım sanırım. Yarın malum iş var. Bu arada yine ona bu son sözüm..
Birinin uykusundan önce ettiği duada yer almak, hayatta olabileceğin en güzel yerlerdendir.... Unutma !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder