Tam da kapanmamış davalar..

Dükkanı kapattık derken kalbimizi aşka kapattık demek istemiştim ben.. Dükkanı kapattık derken birdaha duygusal şeyler yazmamaya da yemin etmiştim.. Kapatamamışım oysa.. Dün farkettim.. Gayet huzurlu, ailemle geçirdiğim güzel bir günün son demlerindeydim.. Tek düşüncem evime dönüp klima karşısında şekerleme yapmaktı oysa.. Bian için ablamın emre değil mi o ? sorusuyla irkildim. Gördüğüm anda biçok şey değişti bende.. Vücudum farklı tepkiler gösterdi.. İlk başta anlam veremedim. Sevgilim vardı sonuçta.. Evlilik hayalleri kurulan düzeyli bir ilişkim vardı.. Sahi, Napıyordum ben ? Sonrası nasıl geçti ben nasıl eve geldim hiç bilmiyorum.. Kafamda milyonlarca soru tabi.. Eve geldim yatağıma uzandım ve sadece dolabın üstüne baktım.. Bana sevgililer gününde yaptığı o küçük kutu ilişti gözüme.. 'Seni Seviyorum Merve'm' yazılı o küçük kutu.. Canım sıkıldı, biraz da moralim bozuldu.. Ama sonrasında bana kullanılan cümleler, yapılan haksız yakıştırmalar vs.. Kendi kendimi tedavi etmeyi biliyorum Allahtan.. Senden gerçekten nefret ediyorum emre.. !! Neden o kdar üzüldüm niye kalbim çarptı bilmiyorum.. Ama emin olduğum tek şey nefret ettiğim.. Beni mehmeti dövdüğüm zaman yanlız bıraktığın gün yaşadıklarım kadar nefret ediyorum.. Yanımda sapasağlam duramadığın için nefret ediyorum.. Karşıma çıkma bidaha defol git kendi cehennemine olur mu ??

Doldum, Yazıyorum..

Yine çok ama çok doldum.. Garip rüyalar, farklı özlemler.. Sardırıyorum en başa galiba..